Charakterystyka Lotty

W obszernej komnacie cisnęło się sześcioro dzieci, w wieku od jedenastu do dwu lat, do dziewczyny średniego wzrostu, zgrabnej postaci, ubranej w białą sukienkę z bladoróżowymi kokardami na ramieniu i u gorsu. W rękach trzymała bochenek ciemnego chleba i krajała dzieciom kromki, których wielkość zastosowana była do wieku i apetytu każdego z nich. Rozdawała je z serdecznością wokół, a dzieci, trzymając rączki długo wzniesione w górę, zanim kromka została odkrojona, wołały potem: − Dziękuję! − i odbiegały wesoło, lub też odchodziły spokojnie, stosownie do swego usposobienia, ku bramie wjazdowej, by obejrzeć przybyłych i powóz, który miał zabrać ich Lottę.

Fragment ten jest nie tylko opisem pięknej bohaterki, ale wskazuje też na wiele cech jej charakteru. Lotta była bowiem dobrą, szlachetną i pogodną kobietą

Kobieta ta wydawała się być idealną partnerką dla Wertera. Podobnie jak on uwielbiała muzykę, lekturę, taniec, życie towarzyskie oraz swobodną wymianę poglądów. Jednak obiecała swoją rękę Albertowi i danego słowa nie zamierzała łamać. Chociaż jej kontakty z Werterem były o wiele głębsze, był on dla niej pasjonujący, nie unikała jego adoracji, a nawet sama odwzajemniała jego zaloty, to i tak poślubiła Alberta. Jej mężą cechowoło to, czego próżno było szukać u Wertera: poczucie bezpieczeństwa, stabilności, pewność jutra i spokojne życie.

Chociaż czuła do Wertera coś więcej niż przyjaźń, to nie dawała tego po sobie poznać. Teresa Nowacka pisze o Loccie: cechuje ją umiar, poprawność, wzorowe zachowanie i niezwykle subtelnie wyczuwana granica jej zaangażowania uczuciowego. Jednak nie można nazwać ją wyrachowaną, czy bawiącą się uczuciami Wertera. Bohaterka przeżywała wewnętrzne rozterki, zastanawiała się, czy nie pójść za głosem serca, lecz obowiązek dotrzymania danego słowa honoru Albertowi bierze górę.

Już po ślubie, który wzięli z Albertem w tajemnicy przed Werterem, gdy zaloty tytułowego bohatera powieści stały się zbyt nachalne oraz zakłócały domowy ład i szczęście małżeńskie Lotty, kobieta poprosiła go o zaprzestanie wizyt. Odrzucając zakochanego do szaleństwa i nadwrażliwego młodzieńca spowodowała, że stracił on ochotę do życia. Z czasem zaczęły się w niej zmagać wewnętrzne rozterki, nawet zaczęła żałować, że odtrąciła od siebie Wertera, lecz było już za późno. Na wieść o samobójstwie głównego bohatera, Lotta sama popadła w bardzo ciężki stan zdrowia, co uniemożliwiło jej uczestnictwo w jego pogrzebie.

  Dowiedz się więcej